Poradnik działkowca

Majeranek ogrodowy (Origanum majorana)

     Majeranek jest powszechnie znaną i lubianą rośliną przyprawową, spotykaną prawie w każdym większym i mniejszym gospodarstwie warzywnym; poza tym uprawiany jest w ośrodkach zielarskich. W naszych warunkach klimatycznych majeranek w gruncie uprawiany jest jako roślina jednoroczna, gdyż zimą wymarza. Nasiona wykształca późno, w końcu lata i przeważnie tylko na ciepłych, słonecznych zagonach osłoniętych od zimnych wiatrów.
     Surowcem jest ziele ścięte tuż przed zakwitnieniem.Majeranek ma szerokie zastosowanie jako przyprawa do wyrobów masarskich oraz konserw mięsnych, rybnych i jarzynowych. Ze względu na cenne właściwości lecznicze, a mianowicie dodatnie działanie na przewód pokarmowy, majeranek powinien stać się w gospodarstwie domowym codzienną przyprawą do różnych potraw: zup, jarzyn, pasztetów, flaków, sosów itp. Bardzo dobrze sprawdza się w połączeniu z fasolą. Cała roślina ma silny, charakterystyczny zapach i smak.
     Majeranek rozmnaża się tylko z nasion. Siejemy je do inspektu lub wprost do gruntu. Rośliny otrzymane z siewek w inspektach dają plon wyższy. Nasiona wysiewa się w połowie marca do ciepłego inspektu w ilości około 4 g na 1 okno; 1 g zawiera około 4 500 nasion. Teoretycznie z 4 g nasion powinno się otrzymać 13 500 siewek przy sile kiełkowania nasion 75%. Nasiona przykrywamy cienką warstwą przesianej ziemi. Kiełkują po 10-14 dniach. Pikowanie siewek jest zbędne. W drugiej połowie maja sadzi się zdrową i krępą rozsadę (2-3 sztuki razem) co 15 cm w rzędy o rozstawie 25 cm. Na obsadzenie zagonu długości 3 m potrzeba 100 roślin.
Pielęgnowanie polega na spulchnianiu zaskorupiałej warstwy gleby i walce z chwastami.
     Podczas zbioru ścina się rośliny ostrym nożem lub sekatorem nad trzecią parą liści, tj. na wysokości około 5 cm nad ziemią, gdy rozwiną się kwiatostany. Drugi zbiór ziela następuje w 6 tygodni po pierwszym, a przy sprzyjających warunkach atmosferycznych można dokonać trzeciego sprzętu przed jesiennymi przymrozkami (trzeci zbiór otrzymujemy z roślin wyprowadzonych z rozsady inspektowej). Często praktykowane, wyrywanie całych roślin z korzeniami jest niewłaściwe, gdyż zmniejsza plon i zanieczyszcza przyprawę ziemią.
     Ziele suszy się rozkładając w przewiewnym miejscu pojedynczą warstwą lub zawieszając w małych pęczkach na sznurku. Susz ma barwę szarozieloną, zbliżoną do barwy żywej rośliny. Z 3,5 kg świeżego ziela (z pierwszego sprzętu) otrzymuje się 1 kg suszu! Susz rozdrabnia się przecierając przez sito druciane o średnicy oczek do 4-5 mm. Należy przy tym usunąć wszelkie zanieczyszczenia i odrzucać kawałki łodyg, których nie powinno się zjadać. Otarte ziele należy przechowywać w szczelnie zamkniętym naczyniu, aby zapach się nie ulatniał.

Pozostałe porady dla działkowców