| Poradnik działkowca |
Kalendarz ogrodniczy
Warzywa polecane do uprawy
Drzewa i krzewy owocowe
Zioła
Rośliny ozdobne
Rośliny egzotyczne
Uprawa hydroponiczna roślin
Hodowla zwierząt
Porady dla działkowców |
LubczykLubczyk ogrodowy (Levisticum officinale) Jest rośliną wieloletnią, która na zimę traci części nadziemne. Łodygi ma liczne, prosto wzniesione, osiągające do 2 m wysokości, liście pierzaste, na długich ogonkach. Szczyty pędów kwiatowych zakończone są płaskimi baldachami zielonkawożóltych kwiatów. Korzenie grube, rozgałęzione, mięsiste. Cała roślina ma silny zapach. Liście i korzenie lubczyku są używane w gospodarstwie domowym jako codzienna przyprawa o smaku i zapachu podobnym do selerów, lecz znacznie mocniejszym. W przemyśle spożywczym korzenie lubczyku mają zastosowanie do wyrobu kostek bulionowych oraz zup i sosów. Lubczyk rozmnaża się z nasion (owoców), które kiełkują do 20 dni. Ponieważ nasiona tracą szybko zdolność kiełkowania, sieje się je zaraz po zbiorze, tj. w pierwszej połowie sierpnia, wprost do gruntu w rowki do 1,5 cm głębokości, zachowując 30-centymetrową odległość między rzędami. Na zagonie długości 1 m wysiewa się 5 g nasion. Siewki do zimy dostatecznie wyrastają; na zimę przykrywa się je lekko liśćmi. Wiosną następnego roku, gdy rośliny wydadzą nowe liście, przerywamy siewki pozostawiając najsilniejsze w odstępach 30X30 cm, czyli 12 roślin na 1 m2. Lubczyk pozostaje na zagonie 2 lub 3 lata. Pielęgnowanie polega na utrzymywaniu powierzchni gleby w stanie spulchnionym i wolnym od chwastów. W celu otrzymania wyższego plonu korzeni należy usuwać wszystkie ukazujące się pędy kwiatowe. Co roku w pełni rozwoju roślin zrywa się liście wraz z ogonkami wybierając zdrowe, ciemnozielone i suszy w cieniu, w miejscu przewiewnym. Zbiór korzeni następuje drugiego lub trzeciego roku jesienią, gdy liście zżółkną, lub wczesną wiosną przed rozpoczęciem wegetacji. Starannie wykopane korzenie otrzepuje się z ziemi, dokładnie obcina wszystkie części nadziemne, po czym szybko płucze się w czystej wodzie. Po obeschnięciu korzenie wraz z korą tnie się wzdłuż i w poprzek na kawałki do 10 cm długości. W celu wysuszenia nawleka się na sznurek i po przesuszeniu w przewiewnym miejscu można je jeszcze dosuszyć w piecyku. Przy suszeniu trzeba uważać (zwłaszcza w dni deszczowe), aby korzenie nie spleśniały, gdyż wówczas stają się bezwartościowe. Z 3-3,5 kg świeżych korzeni otrzymuje się 1 kg suszu.
|