| Poradnik działkowca |
Kalendarz ogrodniczy
Warzywa polecane do uprawy
Drzewa i krzewy owocowe
Zioła
Rośliny ozdobne
Rośliny egzotyczne
Uprawa hydroponiczna roślin
Hodowla zwierząt
Porady dla działkowców |
Główne zadania
- Do połowy sierpnia na zasilonym mieszanką mineralną zagonie wysiewamy w rzędy co 15-20 cm roszponkę warzywną (około 10 g na 10 m2). Rozety liściowe ścina się późną jesienią, a nawet zimą spod śniegu i przyrządza jak sałatę.
- W połowie miesiąca trzeba siać szpinak, który wykorzystuje się do końca września (z przerywki) - około 30 g nasion na 10 m2, w rzędy co 20 cm. Zalecane jest nawiezienie zagonu rozłożonym kompostem, koniecznie nawozami mineralnymi. Szpinak jesienny jest najsmaczniejszy i zawiera najmniej szczawianów. - Od połowy do końca sierpnia siejemy rzodkiewkę. Na ziemi próchniczej dostatecznie wilgotnej będzie dorodna, soczysta i smaczna, pełnowartościowa. - Wysiewamy koper na bezpośrednie użytkowanie i na zasolenie na zimę oraz szczaw - najkorzystniejszy termin siewu I (może być w lekkim cieniu). - W sierpniu rozmnaża się szczypiorek i siedmiolatkę, wegetatywnie, przez podział starszych roślin. Szczypior po wysadzeniu trzeba przyciąć. Siedmiolatkę sadzi się po 2 lub 3 cebulki razem, co 15 cm. - Około połowy miesiąca sprząta się dojrzewający w tym czasie czosnek posadzony wiosną. Trzeba go wykopywać, gdy liście żółkną i zaczynają zasychać, a nie czekać na całkowite ich zaschnięcie. - Nie należy zaniedbywać odchwaszczania, niebezpieczne jest zwłaszcza pozostawianie chwastów kwitnących i wiążących nasiona. Konieczne jest pogłówne nawożenie azotem warzyw kapustnych, porów, selerów i wysianych lub wysadzonych poplonów. - Konieczne jest systematyczne czyszczenie i podwiązywanie oraz opryskiwanie pomidorów przeciw zarazie ziemniaczanej, nawadnianie w razie suszy. - Sierpień to czas, by sadzić nowe i przesadzać, a przy okazji rozmnażać starsze, rozrośnięte krzaki peonii, irysów oraz innych bylin kwitnących wiosną i wczesnym latem. Rozmnaża się też przez podział stokrotki i prymule. - Przesadzamy i rozmnażamy (co 4-5 lat) szafirki (Muscari) i lilie białe (Lilium candidum). Ponieważ nie mają one mocnej łuski okrywającej, najlepiej je przesadzać zaraz po wykopaniu. Lilie wymagają ziemi żyznej, przepuszczalnej, zawierającej wapno. Cebule lilii sadzić na głębokość 10 cm, szafirków - około 6 do 8 cm. - Należy przygotować glebę pod sadzenie we wrześniu cebulek narcyzów i tulipanów. Obornik lub kompost powinien być bardzo dobrze rozłożony. Ziemię zasilić dodatkowo nawozami fosforowo-potasowymi. - W końcu sierpnia wysadzać na zagony zapasowe lub na miejsca stałe przygotowaną rozsadę kwiatów dwuletnich. Na zagonie zapasowym sadzi się rośliny w rozstawie 15x10 cm, na miejscach stałych w rozstawie odpowiedniej dla poszczególnych gatunków. - Zakładać trawnik. - Jeżeli tylko zdobędziemy rozsadę, trzeba zająć się truskawkami, bo wcześniejsze sadzenie pozwala na uzyskanie wyższych zbiorów w następnym sezonie. Jeżeli wiosną gleba nie otrzyma obornika, to trzeba koniecznie na 2-3 tygodnie przed sadzeniem nawieźć zagon bardzo dobrze rozłożonym obornikiem lub kompostem. Konieczne jest także zasilenie nawozami mineralnymi, gotową mieszanką. Rozsadę sadzić w rozstawie 60-70 na 30 do 35 cm, zależnie od odmiany i typu gleby. - Wczesne odmiany jabłek i gruszek zbierać na kilka dni przed ich dojrzałością konsumpcyjną, zaś jesienne jabłka na 2 tygodnie, a gruszki na tydzień przed dojrzałością spożywczą. Inaczej owoce szybko stracą smak i wartość. - Gałęzie zbyt obciążone owocami podpierać, aby zapobiec łamaniu się konarów. - Zbierać spod drzew robaczywe owoce, w których żerują gąsienice i zakopywać głęboko lub zużyć natychmiast. Zmniejszy to występowanie szkodników w roku przyszłym. - Przeglądać opaski chwytne założone w lipcu na pniach drzew i niszczyć znajdujące się tam gąsienice szkodników. - Jeżeli sami produkujemy drzewka owocowe, okulizować podkładki wysadzone jesienią lub wiosną. LeszczynaWymagania klimatyczne i glebowe Leszczyna jest krzewem pospolicie występującym w naszych lasach. Wynika stąd, że jest ona dobrze dostosowana do klimatu. Leszczyna nie obawia się ani mrozu, ani suszy, ani innych niesprzyjających warunków środowiska. Rodzi bardzo smaczne orzechy laskowe. Nie daje ona jednak wysokich plonów, ponieważ kwitnie wcześnie, już w końcu lutego lub w marcu, wskutek czego jej kwiaty niszczone są często przez przymrozki. Kwiaty leszczyny występują, podobnie jak u orzecha włoskiego, w postaci długich kwiatostanów męskich oraz w postaci małych kwiatostanów żeńskich, z których wystają karminowe znamiona. Na te znamiona wiatr przenosi pyłek z długich bazi. Działkowcy często sadzą leszczynę, ponieważ jej orzechy są bardzo smaczne. Najlepiej udaje się leszczyna w najcieplejszych rejonach Polski, głównie na południo-zachodzie. Leszczyna nie ma żadnych specjalnych wymagań glebowych. Rośnie na każdej glebie, byle nie na zbyt jałowych piaskach i nie na podmokłej glebie. Nawożenie Dla dobrego owocowania konieczne jest nawożenie leszczyny zarówno obornikiem i kompostem, jak i nawozami mineralnymi. Stosujemy dawki podobne jak przy innych krzewach owocowych. Uprawa Leszczynę rozmnażamy najczęściej przez odkłady. Przyginamy do ziemi młode jej pędy, kulkujemy i przysypujemy ziemią. Po roku czy po dwóch latach przygięte pędy wypuszczają korzenie, wówczas odcinamy je od macierzystego krzewu, wykopujemy i sadzimy w nowym miejscu. Leszczyna rośnie zwykle w postaci naturalnego krzewu, z którego wycinamy od czasu do czasu po kilka gałęzi, aby nie dopuścić do zbyt wielkiego zagęszczenia. Poza tym nie stosujemy żadnego formowania ani cięcia. Zbiory Leszczyna zaczyna owocować dość późno, bo dopiero w 8 lub 10 roku życia. Orzechy dojrzewają w końcu sierpnia lub w początku września. Najczęstszym błędem jest zbyt wczesne ich zbieranie z drzewa. Najlepsze są zupełnie dojrzałe i wypełnione orzechy, gdy opadną same z krzewów na ziemię. Przechowywać je można bardzo długo, byle pomieszczenie nie było zbyt wilgotne. Ochrona przed szkodnikami Najprostszym sposobem ochrony jest spryskiwanie wyciągiem z pokrzyw. Powszechnie znane jest robaczywienie orzechów laskowych. Słonkowiec orzechowiec i jego larwy są najgroźniejszym szkodnikiem leszczy. Do zwalczania chrząszcza tworzącego larwy używa się Owadofosu 540 EC, Sumithionu Super 1000 EC, Fastacu 100 EC oraz Trebonu 10 SC. Przeciwko misecznikowi śliwowemu stosuje się opryskiwanie wiosenne preparatami olejowymi. W ciągu lata należy również stosować opryskiwanie przeciw najgroźniejszym chorobą leszczyny jakimi są monilioza leszczyny i szara pleśń. Odmiany Często uprawia się u nas półdzikie typy leszczyny, przyniesione z lasu. Częściej jednak w ogródkach działkowych spotykamy odmiany wielkoowocowe, szlachetne, pochodzące z zachodu i południa Europy. Olbrzym z Halle rodzi bardzo duże orzechy laskowe, stożkowato wydłużone. Dojrzewają w połowie września, jedna z najplenniejszych odmian, owocuje regularnie i obficie. Wytrzymała na mróz. Wymaga gleb żyznych, ciepłych i zasobnych w próchnicę. Leszczyna turecka pochodzi z południowo-wschodniej Europy i Małej Azji. Owocuje orzechami zebranymi po kilka, każdy otoczony frędzlowatą okrywą owocową. Liście ciemnozielone, pięknie żółknące jesienią. Bardzo wytrzymała na mrozy, suszę i zanieczyszczenia miejskie. Wymaga gleb żyznych i gliniastych, na pozostałych rośnie słabiej. Purpurea tworzy wysoki wyprostowany krzew o zaokrąglonych, ciemnopurpurowych liściach pokrytych drobnymi, aksamitnymi włoskami. Ciekawa barwa ulistnienia utrzymuje się przez cały okres wegetacji. Kwiaty żółte, pojawiają się przed rozwojem liści, w lutym-marcu. Niewybredna co do gleby, najlepiej czuje się na stanowisku słonecznym lub półcienistym. Contorta. Duży, gęsty krzew, z parasolowatą koroną. Gałęzie charakterystycznie skręcone „w korkociąg”. Dorasta do 5 m wys. Dekoracyjne kwiaty (bazie), pojawiają się przed rozwojem liści. Owoce jadalne i wyjątkowo smaczne. Toleruje wszystkie rodzaje uprawnych gleb.
|