| Poradnik działkowca |
Kalendarz ogrodniczy
Warzywa polecane do uprawy
Drzewa i krzewy owocowe
Zioła
Rośliny ozdobne
Rośliny egzotyczne
Uprawa hydroponiczna roślin
Hodowla zwierząt
Porady dla działkowców |
BukszpanKrzew wiecznie zielony, który w południowej Europie stanowi doskonałe podszycie lasów, u nas zaś służy na żywopłoty w ogródkach działkowych i przydomowych. Można go formować w zielone rzeźby ponieważ bardzo dobrze znosi przycinanie i dobrze się rozkrzewia. Liście posiada drobne, owalne lub podłużne, zmiennych kształtów i całobrzegie zależnie od odmiany. Są one ułożone naprzeciwległe i posiadają barwę szaro-zieloną, są często pstrokate, biało lub żółtawo obrzeżone lub poplamione. Posiada drobne kwiaty zebrane w gęste, boczne lub szczytowe pęczki, wśród których znajduje się zwykle jeden kwiat żeński otoczony kwiatami męskimi. Nasiona ukryte są w 3 klapowych torebkach. W uprawie znanych jest około 30 różnych gatunków, które pochodzą ze wschodniej Azji i Ameryki Środkowej. Bukszpan rośnie dość powoli nawet na glebie wyjątkowo żyznej i utrzymywanej w starannej kulturze, toteż sadzić go najlepiej w gruncie przepuszczalnym, bogatym w próchnicę i wszelkie składniki pokarmowe. Najlepiej czuje się w miejscu półcienistym, chociaż rośnie nieźle i w pełnym nasłonecznieniu. Bukszpan można rozmnażać przez wysiew i przez sadzonkowanie, odkłady i dzielenie krzaków. Ponieważ w naszych warunkach klimatycznych nasiona bukszpanu nie dojrzewają, uciekamy się przeważnie do mnożenia bukszpanu przez sadzonkowanie w drugiej połowie lata, gdy pędy są dostatecznie zdrewniałe. Na sadzonki tniemy wierzchołki wzrostu możliwie jednak już rozgałęzione i sadzimy do skrzyń inspektowych lub do małych skrzynek, wypełnionych ziemią torfową z domieszką piasku w stosunku 1:1. Ukorzenione sadzonki wysadza się wiosną na grządki lekko zacienione w odstępie 25 cm rząd od rzędu i 15—20 w rzędzie i obficie się podlewa tam, gdzie ziemia jest sucha i zbyt przepuszczalna. Przy sadzeniu należy uważać, by krzewów nie sadzić za głęboko ani za płytko oraz aby korzenie nie ulegały zawijaniu. Łatwo można mnożyć bukszpan przez odkłady. W tym celu już jesienią lub wczesną wiosną obsypuje się krzaki ziemią, by wytworzyły latem tzw. korzenie przybyszowe. Jesienią, gdy skończy się okres wegetacyjny, odgarniamy ziemię i odcinamy poszczególne gałązki od roślin matecznych otrzymując z nich tyle nowych roślin, ile było gałązek, po czym sadzimy je na miejsce stałe. Wreszcie sadzonki bukszpanu można otrzymać przez dzielenie krzaków. Ten sposób rozmnażania nie daje większej ilości sadzonek i z tej racji w praktyce nie znajduje dużego zastosowania. Spośród odmian na szczególną uwagę zasługuje bukszpan zwyczajny (Buxus sempervirens) i jego odmiany: bukszpan karłowy (Buxus sempervirens var. suffruticosa), przydatny do obsadzania trawników, kwietników i rabat; bukszpan drzewiasty (Buxus sempervirens var. arborescens), który wyrasta u nas do 4 m wysokości, bukszpan biało-pstry (Buxus sempervirens var. argenteo-variegatat.), bukszpan Handswortha (Buxus sempervirens var. Handsworthii Dallimore). |