| Poradnik działkowca |
Kalendarz ogrodniczy
Warzywa polecane do uprawy
Drzewa i krzewy owocowe
Zioła
Rośliny ozdobne
Rośliny egzotyczne
Uprawa hydroponiczna roślin
Hodowla zwierząt
Porady dla działkowców |
Podlewanie roślinJeżeli na małej powierzchni działki uprawiamy wielką ilość roślin, może się zdarzyć, że zapasy wody zgromadzone w okresie późnej jesieni, zimy i na przedwiośniu, a pochodzące z opadów atmosferycznych, mogą okazać się niedostateczne. W okresie suszy powinniśmy podlewać wszystkie rośliny; jeżeli to jest niemożliwe, podlewamy przynajmniej rośliny najbardziej wrażliwe na brak wody. Z reguły wszystkie rośliny posiadające bogate ulistnienie, a zatem dużą powierzchnię parującą, wymagają obfitego podlewania (np. sałaty, kapustne), w przeciwieństwie do cebulowych, które najłatwiej znoszą suszę. Brak wody wpływa hamująco na wzrost roślin i powoduje przedwczesne kwitnienie. W wypadku siewów opóźnionych, kiedy wysoka temperatura i długi dzień sprzyjają kwitnieniu wielu roślin, np. sałaty, szpinaku, rzodkiewki, obfite podlewanie opóźnia nieco kwitnienie. Pora podlewania. Najodpowiedniejszą porą podlewania roślin jest wieczór (przed i po zachodzie słońca). Parowanie gleby jest wtedy znacznie mniejsze, a woda w ciągu całej nocy wsiąka w glebę i zasila jej rezerwy wodne. Częstotliwość podlewania. Jest ona oczywiście zależna od warunków atmosferycznych: temperatury, nasłonecznienia, wiatrów. Na ogól podlewamy obficie, gdy zauważymy lekkie przywiędnięcie roślin i wysuszenie wierzchniej warstwy gleby. Jako zasadę należy przyjąć, że podlewamy tak, aby gleba przemiękła do 10—15 cm w głąb. Podlewamy rzadko, ale gruntownie. Podlewanie częste i "po trochu" wpływa ujemnie na glebę i na roślinę. Często i powierzchownie zwilżana powierzchnia gleby zaskorupia się odcinając dostęp powietrza do korzeni. Poza tym powierzchowne zwilżanie gleby pobudza roślinę do wypuszczania korzonków tuż pod powierzchnią, wskutek czego korzenie te łatwo wysychają i giną, jeśli przerwiemy podlewanie. Sposób podlewania. Obfite podlewanie nie polega na tym, aby całą zawartość konewki wylać od razu w jedno miejsce. Przeschnięta gleba ma kanaliki wypełnione powietrzem, które musi być powoli wypierane przez wodę, gwałtowny zaś strumień wody spływa do bruzd lub tworzy na powierzchni zagona kałużę wody, która wprawdzie powoli wsiąknie w ziemię, ale pozostawi po sobie skorupkę nie dopuszczającą powietrza do korzeni. Aby tego uniknąć, przesuwamy się dość szybko wzdłuż zagona podlewając go i czynność tę powtarzamy kilkakrotnie, aż uzyskamy żądaną głębokość przemoczenia. Rośliny rosnące w dużych odległościach od siebie, dobrze i głęboko ukorzenione oraz nie znoszące zwilżenia liści (pomidory, kalafiory, sałata) podlewamy bez sitka. Podlewając konewką należy pamiętać o tym, aby jej wylot znajdował się możliwie blisko powierzchni zagona. Zmniejszamy w ten sposób siłę, z jaką strumień uderza o ziemię. Siłę tę regulujemy również nachyleniem konewki. Im słabsze i młodsze są rośliny, tym cieńszy i słabszy powinien być strumień wody. Przez sitko podlewamy zasiewy lub młode siewki jak też rośliny sadzone w małych odstępach oraz tak delikatne i słabo ukorzenione, że podlewając dużym strumieniem moglibyśmy je łatwo "wypłukać" z gleby. Należy pamiętać, aby silnego strumienia wody nie kierować bezpośrednio pod roślinę, gdyż wypłukujemy wówczas ziemię spośród korzeni. Zraszanie roślin. Zraszanie polega na polewaniu roślin przez gęste sito nie w celu dostarczenia wody korzeniom, lecz w celu zwilżenia liści i zmniejszenia ich parowania. Do zraszania zużywamy niewielką ilość wody, rozprowadzonej w postaci drobniutkiego deszczu. Zabieg ten stosujemy po przesadzeniu roślin, aby przyspieszyć ich przyjęcie się. Zraszanie jest również bardzo skuteczną bronią w walce z pchełką atakującą na rozsadniku i na zagonach młode rośliny kapustnych. Jakość wody. Do podlewania najlepsza jest woda deszczowa, zawiera bowiem duże ilości tlenu. Woda ta dostawszy się do gleby zaopatruje w tlen korzenie i drobnoustroje. Należy ją w miarę możliwości zbierać w zbiorniki i używać do podlewania. Woda rzeczna, ze stawów, rowów, nie ustępuje deszczowej, jeżeli nie zawiera zbyt wiele soli wapnia, które zmieniają odczyn gleby. Najmniej tlenu zawiera woda studzienna i wodociągowa.
|