Poradnik działkowca

     Pepino (Solanum muricatum) - jest byliną wieloletnią w Polsce uprawiana zazwyczaj tak jak pomidory jako roślina jednoroczna, samopylną, osiągająca w optymalnych warunkach do 2,5 m wysokości, przy uprawie w gruncie osiąga wysokość około 1 m. Owoce mają około 15 cm, ważą do 0,5 kg, są kształtu sercowatego, barwie kremowej z filetowymi prążkami. Są słodkie i aromatyczne, nadają się do bezpośredniego spożycia na surowo, do sałatek owocowych oraz smażone, duszone a także na przetwory. Bogate w witaminy A i C oraz składniki mineralne. Oprócz walorów użytkowych stanowią wyjątkową dekorację.

     Pepino rozmnażamy z nasion lub przez sadzonkowanie. Pepino wyhodowane z nasiona owocuje po około 4-6 miesiącach natomiast z sadzonek po około 3 miesiącach. Do wysiewu możemy wykorzystać nasiona pobrane z świeżych owoców. Sadzonki pobieramy z matecznej rośliny w lutym lub marcu, ukorzenia się łatwo, trwa to około miesiąca. Rośliny rozmnożone przez sadzonkowanie zazwyczaj są lepszej jakości.

     Uprawa Pepino nie sprawia większych problemów, ma podobne wymagania jak inne rośliny psiankowate tj. pomidor czy papryka. Najlepiej udaje się hodowana w szklarni ale całkiem dobrze rośnie w gruncie choć nie osiąga wtedy tak dużych rozmiarów i słabiej plonuje. Wymaga jasnego stanowiska i cały czas wilgotnego podłoża, najlepiej rośnie w pełnym słońcu i osłonięte od wiatru. Pepino toleruje różne typy podłoża jednak najlepszym będzie lekka gleba lub torf. Do gruntu należy uprawiać z rozsady. Nasiona siejemy w połowie marca, do gruntu przesadzamy po ostatnich wiosennych przymrozkach.
     Nawożenie raz na jeden lub dwa tygodnie w okresie wzrostu nawozami wieloskładnikowymi, najlepiej do pomidorów. Roślina owocująca wymaga podpórek ponieważ nie jest w stanie udźwignąć rosnących na niej owoców, których może być na jednej roślinie nawet 40.

     Pepino bardzo dobrze sprawdza się jako roślina pokojowa, wieloletnia jeżeli zapewnimy jej odpowiednio jasne miejsce i dużą doniczkę. Od późnej wiosny do jesieni może spędzić na zewnątrz. Jest wytrzymała na krótkotrwałe przymrozki do -2 stopni. Wiosną należy rośliną mocno przyciąć aby pobudzić ją do wzrostu.

     Roślinę atakują takie same choroby i szkodniki jak w przypadku pomidorów. W uprawie domowej narażone są na przędziorki i mszyce dlatego gdy pojawią się szkodniki możemy opryskać ją wywarem z czosnku.