Poradnik działkowca

Nawożenie w młodym sadzie. Młody sad najlepiej nawozić obornikiem. Zaleca się przez pierwsze trzy lata po posadzeniu coroczne ściółkowanie obornikiem wokół drzewek. Poza tym trzeba stosować nawozy mineralne, których dawki należy stopniowo zwiększać w miarę rozrastania się drzewek. Najważniejsze jest nawożenie potasem i azotem. Niedostatek azotu można stwierdzić po słabym wzroście młodych pędów i jasnych liściach. Brak potasu powoduje plamy nekrotyczne liści, tj. częściowe zbrązowienie liści i obumieranie tkanki zielonej. Wapnowanie gleby w sadzie wskazane jest wtedy, gdy odczyn jest niższy od pH 5,6. Wówczas, zależnie od stopnia zakwaszenia stosować należy, w przeliczeniu na czysty składnik od 800 do 1500 kg tlenku wapnia na hektar. Do wapnowania pola przeznaczonego na sad najlepiej jest użyć wapna magnezowego. Orientacyjne roczne dawki pozostałych nawozów mineralnych na jedno drzewko powinny wynosić (w czystym składniku): 75-150g Azotu, 30-80 g Tlenku fosforu i 80-l60 g tlenku potasu. Wielkość tych dawek zależy od naturalnej żyzności gleby oraz wieku i siły wzrostu drzewka. Jako zasadę należy przyjąć, że nawozy potasowe i fosforowe stosuje się jesienią lub wczesną wiosną (tuż po odmarznięciu ziemi), nawozy azotowe - tylko na wiosnę, po puszczeniu soków. Nawozy mineralne należy rozsiewać wokół każdego drzewka, w niewielkiej odległości od pnia.

Uprawa gleby w młodym sadzie. W intensywnie prowadzonym sadzie, zwłaszcza przy dużym zagęszczeniu drzew, najlepszą metodą uprawy jest zastosowanie czarnego ugoru z tzw. roślinami okrywowymi, najlepiej strączkowymi na przyoranie. W sadach o mniejszym zagęszczeniu drzewek (do 400 na 1 ha) można jako międzyplony uprawiać rośliny okopowe, zwłaszcza wczesne ziemniaki i niektóre warzywa korzeniowe. W tym wypadku należy dawki nawozowe zwiększyć. Niedopuszczalna jest uprawa w sadzie roślin zbożowych, koniczyny i lucerny. Czerpią one z gleby duże ilości składników mineralnych oraz wody, co wpływa na wolniejszy rozwój drzewek.

Cięcie młodych drzewek owocowych. Po sadzeniu drzewek na wiosnę należy ich korony przyciąć. Ma to na celu dostosowanie wielkości części nadziemnych do korzeni, znacznie skróconych przy wykopywaniu drzewek ze szkółki. Głównie pędy korony skracamy do 25-30 cm, tj. na 6-9 oczek, natomiast przewodnik do 35-40 cm, tj. do 14 oczek. Cięcie należy wykonać wczesną wiosną przed puszczeniem soków. W ciągu roku korona powinna wydać kilka silnych pędów, które staną się podstawą jej dalszej budowy, w drugim roku po zasadzeniu należy cięcie drzewek ograniczyć lub w ogóle nie ciąć. Chodzi bowiem o to, aby drzewko wytworzyło jak najwięcej zielonej masy asymilacyjnej, potrzebnej mu do szybkiego rozwoju. Dla prawidłowego ukształtowania się korony bardzo ważne jest, aby po pierwszym cięciu nowy pęd wyrósł z tego oczka, nad którym cięcie wykonano. Po wybiciu oczko to powinno wydać pęd przedłużający gałązkę korony lub przewodnika. Młode drzewka należy systematycznie oczyszczać z odrośli wyrastających z szyjki korzeniowej. Najczęściej spotyka się to na drzewach pestkowych. Pozostawienie dzikich pędów osłabia wzrost drzewka, gdyż pozbawiają je substancji pokarmowych i wody.

Pozostałe porady dla działkowców