Poradnik działkowca

Melon ma wysokie wymagania cieplne, wymaga stanowiska słonecznego i osłoniętego przed wiatrem. Powinien być uprawiany na glebach zasobnych w składniki mineralne i próchnicę. Nie nadają się gleby ciężkie, gliniaste i wilgotne.
    Gleba nie powinna być wapnowana bezpośrednio przed uprawą melona.
    Do kiełkowania roślina potrzebuje temperaturę powyżej 15°C. Zbyt wczesne wysadzenie do gruntu może powodować zamieranie roślin. W naszym klimacie melon należy uprawiać pod folią lub w inspektach. Jeśli podczas wzrostu panują temperatury poniżej 20°C, melon może nie zawiązać kwiatów.

Przed sadzeniem melona glebę należy zasilić nawozem azotowym, fosforowym oraz potasowym w dawce po 300 g nawozów. Jako sól potasu należy używać siarczanu gdyż melon nie toleruje chlorków.

    Dawki nawozów podane w przypadku stosowania saletry amonowej, superfosfatu potrójnego i soli potasowej 60%. W przypadku użycia innego nawozu dawka powinna być przeliczona.

Melon uprawiany jest z rozsady, której wykonanie zajmuje około 4 tygodni. Najodpowiedniejszą temperaturą do jej produkcji jest około 25°C. Do skrzyneczki wypełnionej ziemią kompostową oraz piaskiem nasiona sieje się w rozstawie 3x3 cm.
    Po ukazaniu się pierwszego liścia, wybieramy najdorodniejsze rośliny i przepikowujemy je do doniczek. Każda roślina powinna być sadzona oddzielnie, do doniczki o średnicy około 10 cm.

    W naszym klimacie zaleca się uprawę melona pod folią, w szklarni lub w inspektach. W przypadku uprawy gruntowej należy liczyć się z gorszym wzrostem rośliny, w czasie chłodniejszych lat melon może nie zawiązać owoców lub je zrzucić.

Uprawa w inspekcie
Przed sadzeniem rośliny w inspekcie, kopiemy w nim dół na głębokość około 20 cm, wypełniamy 10-12 cm warstwą obornika i przykrywamy glebą. Roślinę można wysadzić do inspektu pod koniec maja. W okresie wzrostu temperatura w inspekcie nie powinna spadać poniżej 15°C -- można ją nieco podnieść przykrywając inspekt matami na noc. Gdy temperatura na zewnątrz podniesie się do około 20°C okna w inspekcie uchyla się. W lecie melonowi nie przeszkadza intensywne nasłonecznienie, inspektu nie trzeba zacieniać.

Uprawa w gruncie
W przypadku uprawy gruntowej zaleca się, podobnie jak w przypadku ogórka, uprawę na podwyższonym zagonie. Na całej długości zagonu przewidzianej do uprawy melonu należy wykopać rów szerokości 50 cm i głębokości około 15 cm. Rów wypełniamy obornikiem i przykrywamy wykopaną glebą. Wał powinien wystawać około 15-20 ponad powierzchnię gruntu. Dzięki takiej uprawie gleba jest bardziej przewiewna i szybciej obsycha po deszczach. Rośliny sadzimy na zagonach w połowie czerwca, w rozstawie 50 cm, między zagonami powinna być odległość około 120 cm.

Około 2 tygodnie po sadzeniu rośliny zasilamy nawozem azotowym i fosforowym w dawce około 5-7 g każdego z nawozów na jedną roślinę.
Dorastający melon wymaga gleby o odpowiednio wysokiej wilgotności -- należy go regularnie podlewać, jednak nie powinno się tego robić w okresie chłodów.

    Po rozpoczęciu kwitnienia nawozimy po raz drugi stosując nawozy fosforowe i potasowe w dawce po 5-7 g na roślinę.

    Aby rośliny zawiązały owoce muszą zostać zapylone. Zazwyczaj czynność tę wykonują owady (w przypadku melona są to pszczoły), jednak gdy rośliny uprawiamy w miejscu o utrudnionym dostępie dla owadów (np. inspekt) powinniśmy wykonać to sami. Melon jest rośliną rozdzielnopłciową, czyli ma oddzielne kwiaty żeńskie i męskie. Należy zerwać kwiat męski i potrząsając nim nad kwiatem żeńskim, uwolnić pyłek. Czynność tę kilkakrotnie powtarzamy.

    Po zawiązaniu owoców na roślinie zostawia się około 6 zawiązków, a pozostałe usuwa. Gdy owoce zaczynają dotykać ziemi podkładamy pod nie tekturkę, folię, ponieważ kontakt z glebą może powodować gnicie dorastających melonów.
Gdy owoce dojrzewają ograniczamy podlewanie, dzięki czemu będą one bardziej aromatyczne i mniej wodniste.

Owoce są dojrzałe, gotowe do zbioru, gdy przybierają żółtą barwę a ich szypułka mięknie i jest łatwa do oderwania.