| Poradnik działkowca |
Kalendarz ogrodniczy
Warzywa polecane do uprawy
Drzewa i krzewy owocowe
Zioła
Rośliny ozdobne
Rośliny egzotyczne
Uprawa hydroponiczna roślin
Hodowla zwierząt
Porady dla działkowców |
Jak zrobić inspektZarówno na działkach amatorskich, jak i w gospodarstwach ogrodniczych dość powszechnie stosowane są tunele foliowe i inspekty, spełniające podobne zadania co szklarnie, lecz dużo od nich tańsze. Inspekt, noszący też polską, niezbyt popularną nazwę przyspiesznik, umożliwia regulowanie i dostosowywanie do potrzeb roślin wszelkich parametrów mikroklimatu, jaki tworzy się w jego wnętrzu: temperatury, wilgotności, zawartości dwutlenku węgla, oświetlenia. Dzięki temu może służyć do przygotowywania rozsady roślin o długim okresie wegetacji, przyspieszenia plonowania pewnych gatunków lub wręcz umożliwienia owocowania roślin ciepłolubnych, dla kórych nasz klimat jest zbyt surowy. Spotyka się różnorodne rodzaje inspektów, ogrzewane w sposób naturalny lub sztuczny, ale zawsze wchodzi w ich skład prostokątna rama oraz przykrywające ją, ale w razie potrzeby uchylane lub zdejmowane okno. Budowa nietypowego, ale ze względu na funkcjonalność zasługującą na uwagę konstrukcję inspektu. Może on być przestawiany z miejsca na miejsce i być wykorzystywany nie tylko wczesną wiosną, ale i w niepogodne, chłodniejsze dni lata i jesieni. Będzie przydatny na wielu działkach i w przydomowych ogrodach. Sama rama jest standardowa. Składa się z czterech ścian - desek (w przekroju 230x15 mm) i czterech zaostrzonych od dołu (co ułatwia stabilne ustawienie inspektu w wybranym miejscu) narożników - odcinków łaty (350x40x40 mm). Długość i szerokość ramy zależy od potrzeb użytkownika. Wymiary podane na rysunku są przykładowe. Grubość desek nie powinna jednak być mniejsza niż 15 mm, szerokość zaś 230...250 mm. Jeśli nie ma do dyspozycji tak szerokich desek, można wykorzystać przybite bardzo ściśle jedna obok drugiej węższe, mające łącznie podaną szerokość. Zamiast klasycznego okna inspektowego, oszklonego małymi szybkami (stosunkowo łatwymi do wymiany w wypadku stłuczenia), do przykrycia zastosowano lekki, ażurowy szkielet z listew (przekrój 25x25 mm), obciągnięty przepuszczającą światło i odporną na uszkodzenia mechaniczne folią z tworzywa sztucznego. W porównaniu z oknem szklonym rozwiązanie takie daje do dyspozycji większą przestrzeń i pozwala uprawiać wyższe rośliny. Trzy mające obrys litery C segmenty szkieletu są przykręcone sztywno (dwa wkręty po każdej stronie) do centralnych łączników (krążki z twardego drewna 0150x12 mm). Czwarty segment może się względem krążków obracać. Możliwość obracania się - tym razem względem ramy podstawowej - mają także same zamocowowane mimosrodowo do ramy krążki. Jako osie obrotu służą śruby z łbem soczewkowym bez nacięcia i nakrętką skrzydełkową. Dzięki opisanemu rozwiązaniu w łatwy sposób uzyskuje się dostęp zarówno do przedniej (umieszczonej z reguły od strony południowej), jak i tylnej części inspektu. Obraca się w tym celu albo pojedynczą sekcję szkieletu wględem krążka, albo trzy pozostałe sekcje wraz z krążkiem względem bocznych ścian ramy. Do wietrzenia, naświetlania intensywnym światłem słonecznym i podlewania inspektu wystarcza dostęp od przodu, a tylną część szkieletu można zabezpieczyć (za pomocą przetyczki, wkręta itp.) przed obracaniem się i tworzeniem niepożądanej szczeliny. W oryginalnym rozwiązaniu do przekrycia inspektu wykorzystano matowo-białą folię zbrojoną pasmami włókna sztucznego - arkusz o wymiarach 220x200 cm. Może to być jednak także przezroczysta, biaława, niebieskawa lub mająca fioletowy odcień folia polietylenowa sprzedawana w sklepach ogrodniczych w arkuszach z przeznaczeniem na płachty - przykrywające tunele foliowe. Budowa nietypowego inspektu: 1 - ściana wzdłużna (1500 x 230 x 15 mm); 2 - ściana boczna (960x230x15 mm); 3 - narożnik; 4 - listwa boczna sekcji szkieletu (540x25x25 mm); 5 - tylna listwa boczna (550x25x25 mm - dłuższa; by możliwe było objęcie powłoką ramy); 6 - listwa wzdłużna (1500x25x25 mm); 7 - krążek
|