Poradnik działkowca

  Wśród zabiegów pielęgnacyjnych drzew 1 krzewów najważniejsze jest coroczne prawidłowe cięcie. Zwykle przeprowadza się je w bezlistnym okresie, a więc wczesną wiosną przed ruszeniem wegetacji. Liczne jednak doświadczenia i obserwacje wykazały, że z dobrym skutkiem (a nawet korzystniej), można przeprowadzać ten zabieg w lecie, od połowy lipca do połowy sierpnia, zależnie od gatunku i odmiany drzew i krzewów. Odmiany wcześniejsze tnie się wcześniej.

  Przy letnim cięciu rany goją się szybciej, obfitsze są pąki kwiatowe na następny rok, lepsze jest wybarwienie owoców u późno dojrzewających odmian jabłek i gruszek oraz zmniejsza się porażenie jabłek gorzką plamistością. Letnie cięcie sprawia, że drzewa i krzewy są zdrowsze. A poza tym, uwalnia od przeprowadzenia tego zabiegu w czasie i tak wypełnionej pracą wiosny.

  U jabłoni, grusz, śliw, usuwa się gałęzie zbytnio zagęszczające koronę, mocno zacienione, a więc nie owocujące oraz wszystkie silnie i pionowo ku górze rosnące "dziki".

  Szczególną uwagę trzeba zwrócić na coroczne (po zbiorze owoców) prześwietlanie i cięcie skracające wiśni. Bez tego zabiegu z biegiem lat owocowanie znacznie się zmniejsza. Dotyczy to zwłaszcza jednej z najcenniejszych i najpowszechniej uprawianych odmian wiśni Lutówki, a także odmiany Minister Podbielski.
Drzewa tych odmian nie cięte prawidłowo owocują tylko na zewnętrznych częściach korony, a cały środek pozostaje ogołocony - bez liści i owoców. Co rok bowiem wyrastają nie rozgałęzione przyrosty bez gałązek owoconośnych. Dzieje się tak dlatego, że odmiany te zawiązują owoce głównie na jednorocznych długopędach.
Pędy te nie rozgałęziają się, bo większość ich bocznych pączków to pączki kwiatowe. Tylko z wierzchołkowego wyrasta pęd na rok następny. Po zbiorze owoców pozostaje więc gałązka bez rozgałęzień, zakończona najnowszym przyrostem, który będzie wprawdzie owocował w roku przyszłym, ale znów nie da rozgałęzień. 1 tak drzewo rośnie, owocując tylko "na wierzchu".
Aby temu przeciwdziałać, trzeba pędy skracać nad bocznymi rozgałęzieniami. W ten sposób owocowanie stanie się równomierne na całej koronie, a plony będą obfitsze.

  U innych odmian wiśni owocujących zarówno na długopędach, jak i na krótkopędach (np. Nefris) należy stosować cięcie prześwietlające, wycinając gałęzie zagęszczające zbytnio wnętrze korony oraz skracając gałązki.

  Drzewa odmian owocujących przeważnie na krótkopędach (Kerezer, Książęca, Szklanka Polska, Meteor) należy wyłącznie prześwietlać.

  Letnie cięcie porzeczek czarnych i kolorowych oraz agrestu bardzo dodatnio wpływa na zawiązywanie się pąków kwiatowych na rok następny, a więc i na obfitsze owocowanie.

  Cięcie porzeczek czarnych do piątego roku po posadzeniu ogranicza się do usuwania pędów słabych, uszkodzonych, porażonych przez choroby, krzyżujących się lub pokładających na ziemi. Od piątego roku wycina się, poza wyżej wymienionymi, wszystkie pędy stare, czteroletnie i zbyteczne jednoroczne tak, aby krzewy miały po 4-5 pędów jednorocznych, dwu i trzyletnich. Pozostawionych pędów nie należy skracać.

  Do szóstego roku po posadzeniu pędy porzeczek kolorowych usuwa się podobnie jak u czarnych, skracając je o 1/3 ich długości, aby spowodować rozkrzewienie. W szóstym roku u podstawy usuwa się pędy najstarsze tak, aby krzewy miały po 3-4 pędy jednoroczne, dwu , trzy i czteroletnie.

  Od 6 roku usuwa się najstarsze i uszkodzone pędy jednoroczne agrestu. Przed tym tnie się agrest jak inne krzewy, przycinając silne pędy 30 cm nad ziemią.

  Po zakończeniu zbioru malin (u odmian nie powtarzających owocowania), wycina się pędy, które w tym roku owocowały. I tak uschną jesienią, a często porażone chorobą powodują przeniesienie się infekcji na pędy młode.
Należy też likwidować wszystkie odrosty w mięrzyrzędziach oraz zagęszczające krzew, pozostawiając w każdym 8-10 najsilniejszych pędów.

  Do zabiegów tych używa się piłek sadowniczych, sekatora i noża sierpaka, zależnie od grubości pędów i gałęzi.

  przy usuwaniu gałęzi drzew trzeba stosować cięcie "na obrączkę", to znaczy bezpośrednio za zgrubieniem występującym u nasady pędu. Cięcie zbyt blisko pnia powtarzamy, zwiększa powierzchnię rany, pozostawienie zaś sęka moie powodować próchnienie. Pędy boczne drzew i krzewów tnie się zawsze nad oczkiem skierowanym na zewnątrz.

  W lecie smarowanie ran jest zbyteczne, duże powierzchnie można chronić przed ewentualną infekcją białą farbą emulsyjną z 2% Topsinem lub specjalną pastą Funaben.