Poradnik działkowca

  Cukinia. Owoce u większości odmian są ciemnozielone, silnie wydłużone, lekko kanciaste, u nasady nieco zwężone, o cienkiej delikatnej skórce, miąższu białym lub lekko kremowym, soczystym, smacznym. Owoce zbiera się we wczesnej fazie wzrostu, stopniowo, w miarę ich dorastania do długości 12-20 cm, gdy jeszcze okwiat trzyma się na wierzchołku.
Takie młode owoce, o nie wykształconej jeszcze komorze nasiennej i nasionach są najsmaczniejsze. Można z nich przyrządzać różne potrawy, a także kwasić w całości. Sprzęt cukinii rozpoczyna się w końcu czerwca i może trwać nieprzerwanie aż do przymrozków. Przed spodziewanym przymrozkiem można zastosować osłony z folii, albo zebrać wszystkie owoce, gdyż są tak jak ogórki, wrażliwe na chłody.
Sukcesywny zbiór owoców jeszcze nie wyrośniętych zwiększa liczbę nowych zawiązków i wpływa na wysokość plonu. Z jednej rośliny można otrzymać nawet do 40 owoców. Pozostawianie natomiast na roślinie owoców wyrośniętych hamuje wiązanie i dorastanie młodych zawiązków. Owoce cukinii nie są zbyt trwałe. W temperaturze do 8°C można je przechowywać do 10 dni.

  Częścią jadalną buraka liściowego są również ogonki liściowe, ale gotowane jak szparagi, poza tym duże, mięsiste liście, przyrządzane jak szpinak. Zbiór trwa od czerwca do października. Buraki liściowe należy sprzątać stopniowo, wyrywając lub ucinając około 3 cm od ziemi, najpierw liście zewnętrzne, środkowe pozostawiając do dalszego wzrostu.
Ponieważ najdelikatniejsze są młode liście (starsze są twarde i często gorzkie), nie wolno przeoczyć pory ich dorastania do odpowiedniej wielkości. Liście i ogonki powinny być spożywane zaraz po zbiorze, bo przechowywane dłużej tracą szybko wartość i smak.

  Szpinak nowozelandzki zbiera się od lipca aż do mrozów. Ścina się około 10 centymetrowe końce płożących się pędów oraz obrywa młode, mięsiste liście, rosnące poniżej ściętego czubka łodygi. Przy częstym, cotygodniowym zbiorze rośliny silniej się krzewią i dłużej, lepiej plonują. Szpinak nowozelandzki trzeba ścinać wcześnie rano, gdy rośliny są jędrne.
Do przyrządzania potraw nadaje się tylko bardzo świeży, zwiędnięty, zagrzany jest bez wartości.

  Zbiór karczochów rozpoczyna się w lipcu i trwa do mrozów. Ścina się wyrośnięte, ale jeszcze przed rozwinięciem się pąki kwiatowe o minimalnej średnicy 6-8 cm, z szypułką 10 cm długości, aby nie odpadły listki okrywy. Częścią jadalną jest mięsiste dno koszyczka i dolne, silnie zgrubiałe listki okrywy koszyczka. Karczochy są wysoko cenione przez znawców, ze wzgłędu na wartości smakowe i dietetyczne.
Dorodne pąki otrzymuje się przy pozostawieniu na roślinie trzech pędów i 6-8 pąków.