Poradnik działkowca

  Z kilku lub kilkunastu drzew owocowych na działce chcielibyśmy zbierać co roku owoce dorodne, kształtne, kolorowe, bo takie są najsmaczniejsze, najbardziej wartościowe i najdłużej się przechowują.
Jednak jabłonie i grusze, a także niektóre odmiany śliw owocują nieregularnie, przemiennie - co drugi rok. Dotyczy to zwłaszcza następujących odmian jabłoni: Wealthy, Oliwka Inflancka (Papierówka), Vista Bella, Koksa, Golden Delicius, James Grieve, Landsberska, Fantazja, Boi ken i grusz: Dobra Szara, Salisbura.
W roku obfitego plonowania wydają wprawdzie bardzo dużo owoców, ale są one przeważnie drobne, niedorozwinięte, słabo zabarwione i niesmaczne. W następnym sezonie drzewa, albo dają mały plon, albo w ogóle nie owocują.
Stwierdzono, że przemienność ta spowodowana jest nadmiernym wysiłkiem w roku obfitego owocowania, drzewa nie mogą już uformować pąków kwiatowych na rok przyszły. Tak osłabione, łatwo przemarzają w czasie zimy i stają się podatne na choroby.

  Zabiegi uprawowe i pielęgnacyjne: obfite i prawidłowe nawożenie, silne cięcie koron tych drzew, które doszły już do okresu pełni owocowania oraz racjonalne zwalczanie chorób i szkodników - mogą zapobiegać skutkom przemienności, są jednak niewystarczające, toteż oprócz nich należy stosować najbardziej skuteczne, ręczne przerzedzanie zawiązków owocowych w roku obfitego owocowania.

  Najodpowiedniejszą dla tego porą jest trzecia dekada czerwca. W tym okresie drzewa zakończyły już zrzucanie nadmiernej ilości najsłabszych i uszkodzonych zawiązków i są po tak zwanym "opadzie czerwcowym", inaczej "świętojańskim". Zawiązków pozostaje jednak tyle, że konieczne jest ich przerwanie.
Mają one już wielkość co najmniej orzecha laskowego i zabieg jest dość łatwy. Widać już wyraźnie, które są najmocniejsze, a które słabsze, gorzej odżywione. Można też wówczas ocenić przypuszczalną wielkość plonu oraz przeciążenie drzewa.
Wbrew pozorom przerwanie zawiązków nie wpływa na zmniejszenie plonu. Drzewo, któremu ujmie się w porę nadmiar owoców, lepiej wyżywi pozostałe i będą one bez porównania dorodniejsze. Zabieg ten nie jest również tak pracochłonny, jakby to się wydawało.

  Zawiązki przerywa się tylko na tych gałęziach, na których znajdują się one zbyt gęsto. Pozostawia się największe, kształtne, nie uszkodzone, natomiast usuwa wszystkie drobne, słabiej rozwinięte, krzywe, porażone przez choroby i zniszczone przez szkodniki. Z zawiązków rosnących pękami zostawia się jeden lub dwa w przypadku, gdy odmiana ma z natury drobne owoce.
Usuwa się je bez szypułek, aby nie uszkodzić miejsca zrastania się szypułki z krótkopędem. Najlepiej ucinać je nożyczkami lub ostrym nożem ogrodniczym.

  Po przerzedzaniu - u odmian drobno-owocowych (Wealthy, Vista Bella, Oliwka Inflancka, Koksa, Golden Delicius, James Grive) odległość między pozostawionymi zawiązkami powinna wynosić około 15 cm, u wielkoowocowych (Landsberska, Fantazja, Boi ken, Kronselka) 20 do 25 cm.

  Trzeba też zwrócić uwagę na odmiany charakteryzujące się corocznym, regularnym owocowaniem, jak np. Glosę, Jonathan, Mclntosh, Spartan, Piękna z Bos-koop, ponieważ i one w niektórych sprzyjających latach mogą mieć zbyt dużo zawiązków. Jeśli pozostawimy je własnemu losowi, zaczną owocować przemiennie. Jeżeli więc w końcu czerwca stwierdzimy, że na drzewie jest zbyt wiele zawiązków, należy je szybko przerzedzić.