Poradnik działkowca

  Gdy minie fala silniejszych przymrozków, wiosenne prace przy różach rozpoczyna się od usunięcia liści, ułożonych jesienią na kopczykach z ziemi. Po kilku, czy kilkunastu dniach, zwykle na początku kwietnia, w dzień bezsłoneczny, ostrożnie, by nie uszkodzić pędów, rozgarnia się kopczyki.
Z przycięciem róż nie należy się spieszyć lecz poczekać, aż dobrze nabrzmieją pączki i można ocenić stan przemarznięcia pędów w czasie zimy.

  Róże krzaczaste wielkokwiatowe najpierw należy prześwietlić, usuwając tuż przy ziemi wszystkie pędy słabe, cienkie, suche, chore, uszkodzone i wadliwie rozmieszczone, czyli krzyżujące się i psujące kształt krzewu.
Gdyby róże nie były cięte w poprzednich latach, co właściwie jest niedopuszczalne, trzeba by usunąć także pędy starsze od dwuletnich. Pozostawia się tylko kilka najsilniejszych młodych pędów, zdolnych do bujnego kwitnienia i jeszcze je skraca.

  Sposób cięcia zależy od siły wzrostu krzewu. Róże słabo rosnące lub sadzone jesienią przycina się krótko, pozostawiając na pędzie 2-3 oczka (czyli pączki), licząc od dołu.
Jest to tak zwane silne cięcie. Pędy róż średnio rosnących (większość odmian) skraca się o połowę, silnie rosnących - o 1/3 do 1/4. Ilość pozostawionych wtedy oczek będzie różna, zależnie od długości pędów, a więc siły wzrostu.

  U róży pnącej wycina się także pędy martwe, słabe, uszkodzone i wyraźnie wadliwie rozmieszczone oraz pędy stare. W pozostawionych gałązkach obcina się tylko części przemarznięte oraz części wystające znacznie poza kształt krzewu, a więc psujące jego pokrój.
Silne cięcie osłabiłoby roślinę i wpłynęło na zmniejszenie ilości kwiatów.

  Cięcia powinny być przeprowadzone ostrym nożem lub sekatorem, aby nie miażdżyć gałązek. Tnie się zawsze poziomo, a nie ukośnie i około 0,5 cm nad oczkiem położonym na zewnętrznej stronie pędu (ze względu na kształt krzewu, a także prawidłowy wzrost).