Poradnik działkowca

  Róże możemy sadzić aż do pierwszych mrozów. Lepiej robić to jesienią niż wiosną, zwłaszcza na glebach lżejszych. Krzewy łatwiej się przyjmują, wcześniej ukorzeniają, na wiosnę zaczynają rosnąć i kwitnąć.

  Stanowiska trzeba przygotować starannie. Przynajmniej na dwa tygodnie przed sadzeniem trzeba ziemię nawieźć dobrze przegniłym obornikiem (świeży jest szkodliwy) lub kompostem (40 do 80 kg na 10 m2) i przekopać go na głębokość 20 cm, aby rozłożył się szybciej. Należy też ziemię zasilić nawozami fosforowymi i potasowymi (wskazany siarczan potasu) 0,3-0,5 kg na 10 m2.

  Kupione do sadzenia krzewy powinny mieć przynajmniej 2 lub 3 silne pędy oraz dobrze rozwinięty, zdrowy system korzeniowy. Jeśli korzenie są przeschnięte, należy je przetrzymać w wodzie kilka lub kilkanaście godzin. Następnie zdrowe korzenie skraca się do długości 20 lub 25 cm, a uszkodzone czy martwe przycina do zdrowego miejsca. Bezpośrednio przed sadzeniem należy zamoczyć je w papce z gliny i krowieńca. Przed jesiennym sadzeniem pędów róż nie przycina się.

  Róże krzaczaste, wielokwiatowe sadzi się w odległości 40 do 70 cm, wielokwiatowe co 30 do 40 cm, a pnące co 1,5 do 2 metrów.

  W wyznaczonych miejscach kopiemy dołki o głębokości 30, a średnicy 30 do 40 cm, wszystkie korzenie powinny swobodnie się w nich mieścić. Dno dołka przekopujemy na głębokość 20 cm, usypujemy na nim kopczyk z wybranej wcześniej z dołka ziemi i na nim rozkładamy równomiernie korzenie.

  Krzew umieszczamy w dołku tak, aby szyjka korzeniowa (jest to łatwe do rozpoznania miejsce uszlachetniania - okulizacji), znalazła się 2 do 3 cm pod poziomem ziemi. Korzenie rozłożone starannie zasypuje się ziemią, a tę udeptuje. Jeśli nie jest wilgotna, należy krzewy obficie podlać. Następnie obsypuje się róże kopczykiem z ziemi do wysokości 20 cm, co ułatwia przyjęcie się krzewu i chroni go przed przemarznięciem w czasie zimy.