| Poradnik działkowca |
Kalendarz ogrodniczy
Warzywa polecane do uprawy
Drzewa i krzewy owocowe
Zioła
Rośliny ozdobne
Rośliny egzotyczne
Uprawa hydroponiczna roślin
Hodowla zwierząt
Porady dla działkowców |
PozostałePozostałe warzywaKukurydzaKukurydzę najlepiej uprawiać na glinach piaszczystych lub piaskach gliniastych. Nie udaje się na ziemiach ciężkich, podmokłych oraz na piaskach. Gleba poniżej 6 pH wymaga wapnowania.Jest rośliną ciepłolubną, nasiona kiełkują dopiero powyżej 8°C, najlepiej rośnie w temperaturze 25°C, natomiast 15°C hamuje jej wzrost i opóźnia kwitnienie. Kukurydzę uprawia się w pierwszym roku po oborniku. Zazwyczaj kukurydzę uprawia się jako plon główny, ale w sprzyjających warunkach można zdążyć z uprawą wczesnego przedplonu. Kukurydza może też być wysiana współrzędowo, na przykład z ogórkami, które dodatkowo będą osłaniać przed wiatrem. Nie powinna być uprawiana po rzodkiewce, rzodkwi, porze i warzywach cebulowych. Przed siewem/sadzeniem glebę należy nawieźć stosując: 200 g nawozu azotowego, 150 g fosforowego i 200 potasowego. Dodatkowo na glebach mniej zasobnych można zastosować dwukrotne nawożenie pogłówne azotem -- w połowie czerwca i w połowie lipca -- w ilości 50 g na 10m2. Dawki nawozów podane w przypadku stosowania saletry amonowej, superfosfatu potrójnego i soli potasowej 60%. W przypadku użycia innego nawozu dawka powinna być przeliczona. Kukurydzę uprawia się z rozsady lub sieje bezpośrednio do gruntu. W przypadku rozsady, dzięki której plonowanie można przyspieszyć nawet o 2-3 tygodnie, nasiona sieje się po kilka do doniczek w pierwszej połowie kwietnia. Po wzejściu pozostawiamy w doniczce najsilniejszą roślinę. Sadzonki można do gruntu wysadzić w drugiej połowie maja w rozstawie 60x30 cm. Z doniczki wyjmujemy ją ostrożnie i sadzimy razem z ziemią przerośniętą korzeniami, nie głębiej niż rosła w doniczce. Nasiona bezpośrednio do gruntu można siać od drugiej połowy maja do połowy czerwca.W rzędy odległe na 60 cm, wysiewa się po 2-3 nasiona co 10 cm, na głębokość 3-5 cm. Po wschodach plantację przerywamy pozostawiając poszczególne siewki co 30 cm w rzędzie. Młode rośliny można chronić przed obniżonymi temperaturami stosując kapturki. Plantację odchwaszczamy, szczególnie w początkowym okresie, kiedy kukurydza rośnie powolnie. Dodatkowo glebę należy spulchniać, uważając aby nie uszkodzić korzeni młodych roślin. Kolby zbiera się w stanie tak zwanej dojrzałości mlecznej, gdy nasiona są miękkie i zawierają więcej cukrów. Termin zbioru przypada na sierpień-wrzesień. Kolby łatwo dają się odłamać od łodygi, nie należy zdejmować liści z kolby. Jedynie odmiany Puławska Ryżowa i Bąkowska, które są kukurydzą pękającą, zbiera się w stanie dojrzałości pełnej (tak zwanej woskowej), następnie dosusza i wyłuskuje nasiona z kolby. KardKard jest rośliną zbliżoną wyglądem i wymaganiami do karczocha zwyczajnego. Jest rośliną wieloletnią, ale uprawia się go tylko przez rok. Wymaga gleb głęboko uprawianych oraz wysokiej zawartości próchnicy. Jest uprawiany w pierwszym roku po nawożeniu obornikiem.Nie należy uprawiać karda po fasoli, ani wcześniej niż 4 lata po sobie samym lub po karczochu. Ponieważ jest uprawiany w dużej rozstawie, można wysiać na plantacji sródplon (ogórek, rzodkiewkę, sałaty). Na wiosnę plantację nawozimy stosując: 200 g nawozu azotowego, 300 g fosforowego i 300 g potasowego. W okresie wegetacji można zastosować kilkakrotne nawożenie azotowe w dawce 50 g/ 10 m2, najlepiej w formie 0,4% roztworu. Dawki nawozów podane w przypadku stosowania saletry amonowej, superfosfatu potrójnego i soli potasowej 60%. W przypadku użycia innego nawozu dawka powinna być przeliczona. Kardy uprawia się z rozsady lub siejąc bezpośrednio do gruntu. Nasiona przeznaczone do wykonania rozsady siejemy do doniczek lub skrzyneczek w lutym lub na początku marca. Gdy potrzebnych będzie więcej roślin należy je wysiać do skrzyneczek w rozstawie 25x8 cm. Natomiast jeżeli roślin potrzebujemy niewiele, nasiona można siać po dwie sztuki do doniczek, po wzejściu pozostawiamy najdorodniejszą roślinę. Produkcja rozsady zajmuje około 10 tygodni, sadzimy ją do gruntu po zahartowaniu, w drugiej połowie maja, w specjalnie przygotowane dołki.Między poszczególnymi dołkami zachowujemy odległość 100x100 cm, dołki powinny mieć średnicę około 30 cm i sięgać na głębokość 20-25 cm. Wypełniamy je kilkunastocentymetrową warstwą obornika i przykrywamy 5-10 cm warstwą kompostu. Pojedyncze sadzonki wkłada się w dołkach nieco głębiej niż rosły w doniczce. W rejonach o łagodniejszym klimacie roślinę można siać bezpośrednio do gruntu w drugiej połowie kwietnia, na terenach o bardziej niesprzyjających warunkach klimatycznych siejemy na początku maja. Stosuje się siew gniazdowy, wkładając po 3-4 nasiona na głębokość 5 cm, do dołków tak samo przygotowanych jak przy uprawie z rozsady. Rośliny, należy odchwaszczać, oraz spulchniać wokół nich glebę. Kard ma duże zapotrzebowanie na wodę i zwłaszcza podczas suchszych okresów podlewamy plantację. Młode liście można zbierać sukcesywnie w miarę dorastania, jednak na poszczególnych roślinach nie powinno się ich zrywać więcej niż 2-3. W październiku, przed nadejściem mrozów można zebrać pozostałe ogonki liściowe. Ogonki liściowe przed konsumpcją wymagają bielenia. Zabieg można przeprowadzić po zbiorze, wówczas zebrane ogonki umieszcza się w ciemnej piwnicy w wilgotnym piasku, albo rozpocząć go 3-4 tygodnie przed zbiorem. W tym celu liście z dolnej części rośliny zbiera się razem, podgina w kierunku łodygi i wiąże sznurkiem. Następnie roślinę owija się papierem nieprzepuszczającym światła, pozostawiając niezakryty jedynie jej czubek. Jeśli kard uprawia się jedynie na własne potrzeby nie powinno się bielić wszystkich roślin jednocześnie, gdyż wybielone części są bardziej podatne na gnicie. KarczochKarczoch jest rośliną wieloletnią, zazwyczaj jest uprawiany przez 3-4 lata. Jesienią zasycha jego nadziemna część, a w glebie pozostają karpy, z których na wiosnę wyrasta pęd.Roślina ma wysokie wymagania glebowe -- najlepiej rośnie na ziemiach głęboko uprawianych o wysokiej zawartości próchnicy i substancji odżywczych. Powinien być uprawiany w miejscu osłoniętym przed wiatrem i nasłonecznionym, ciepłym. Jest rośliną mało odporną na mróz i zaleca się okrywanie przed zimą. Karczochy sadzi się w pierwszym roku po nawożeniu obornikiem. Nie należy uprawiać karczocha po fasoli, ani wcześniej niż po 4 latach po sobie samym lub po kardzie. Ponieważ jest uprawiany w dużej rozstawie, można wysiać na plantacji sródplon (ogórek, rzodkiewkę, sałaty). Przed sadzeniem do gruntu, glebę należy nawieźć obornikiem w dawce 50 kg/10 m2. Na wiosnę każdego roku plantację nawozimy stosując: 200 g nawozu azotowego, 300 g fosforowego i 300 g potasowego. W okresie wegetacji można zastosować kilkakrotne nawożenie azotowe w dawce 50 g/ 10 m2, najlepiej w formie 0,4% roztworu. Dawki nawozów podane w przypadku stosowania saletry amonowej, superfosfatu potrójnego i soli potasowej 60%. W przypadku użycia innego nawozu dawka powinna być przeliczona. Karczochy rozmnaża się z rozsady lub z odrostów korzeniowych, otrzymanych na przykład od zaprzyjaźnionego działkowca. Roślinę sieje się w lutym-marcu, wkładając po 2-3 nasiona do doniczki, które ustawia się w ciepłym i nasłonecznionym pomieszczeniu. Po wzejściu pozostawiamy jedną, najbardziej dorodną, roślinę. Sadzonki, po zahartowaniu, można sadzić do gruntu w drugiej połowie maja, w rozstawie 100x100 cm i nieco głębiej niż rosły w doniczce. Przed sadzeniem można przygotować dołki głębokości 30 cm i wypełnić je kompostem lub rozłożonym obornikiem. W takim wypadku nie jest potrzebne dodatkowe nawożenie obornikiem. Po wysadzeniu roślinę obficie podlewamy. Jeśli mamy dostęp do już rosnących karczochów, można rozmnożyć je korzystając z odrostów korzeniowych rozwijających się pod ziemią przy roślinie matecznej. Odrosty odcina się w marcu-kwietniu, najlepiej jest wybierać te najdorodniejsze i mające korzonki. Przy karpie nie powinno się odcinać wszystkich odrostów, kilka pozostawiamy, aby rozwinęły się z nich na wiosnę pędy. Pojedyncze odrosty sadzimy do doniczek i podlewamy. Do gruntu można je sadzić w takim samym terminie i warunkach jak rozsadę. Rośliny, szczególnie gdy są jeszcze młode, powinny być odchwaszczane, a ziemia wokół nich spulchniana. Karczoch ma duże zapotrzebowanie na wodę i zwłaszcza podczas suchszych okresów podlewamy plantację. Aby uzyskać dorodne pąki, na pojedynczej roślinie nie powinno ich być więcej niż 6-8, pozostałe obrywamy. Dojrzałe do zbioru pąki mają około 7-10 cm średnicy. Zbiera się je od lipca do końca września, w miarę dorastania. Pąki obcinamy 2-3 cm poniżej dna kwiatowego. Można je przechowywać w chłodnym miejscu przez około miesiąc. Przed nadejściem mrozów obcinamy nadziemną część rośliny, a plantację powinno się okryć słomą lub gałęziami drzew iglastych. RabarbarDobrze rośnie na większości gleb, najwyższe plony można osiągnąć na ziemiach głęboko uprawianych, zasobnych w składniki odżywcze. Ma dość duże zapotrzebowanie na wodę, ale źle rośnie na stanowisku podmokłym i chłodnym. Liście zaczynają wyrastać już w temperaturze 3-5°C. Najwcześniejsze plony uzyskuje się na ziemiach dość lekkich i szybko nagrzewających się, natomiast zbiory będą opóźnione na ziemiach ciężkich i zacienionym stanowisku. Przy pH gleby poniżej 5,5 należy przeprowadzić wapnowanie, można je wykonać bezpośrednio przed sadzeniem karp.Rabarbar jest rośliną wieloletnią i na jednym miejscu może rosnąć około 10 lat. Rabarbar ma duże wymagania pokarmowe. Jesienią glebę nawozimy obornikiem w dawce 60 kg/10 m2 i głęboko przekopujemy. Natomiast wiosną, kilkanaście dni przed sadzeniem karp, glebę zasilamy stosując: 200 g nawozu azotowego, 200 g fosforowego i 300 g potasowego. Nawożenie mineralne powtarzamy wiosną każdego roku. Dodatkowo podczas intensywnego plonowania stosujemy co kilkanaście dni pogłówne nawożenie azotem stosując 30 g nawozu na 10 m2. Zabieg powtarzamy 5-6 krotnie. Co trzy lata zaleca się nawiezienie plantacji obornikiem lub kompostem w dawce 40 kg/m2 i przekopanie. Dawki nawozów podane w przypadku stosowania saletry amonowej, superfosfatu potrójnego i soli potasowej 60%. W przypadku użycia innego nawozu dawka powinna być przeliczona. Rabarbar można uprawiać z nasion lub sadząc karpy. Druga metoda jest wygodniejsza i pozwala na szybsze uzyskanie plonów. Wykopane z ziemi karpy dzielimy na kilka części, tak aby każda z nich miała co najmniej jeden pąk i kilka korzeni. Zabieg przeprowadzamy kilka godzin przed sadzeniem, aby powierzchnia przecięcia zdążyła zaschnąć. Ponieważ rabarbar tworzy duże, rozrośnięte liście, roślinom zapewni się odpowiednią ilość miejsca sadząc karpy w rzędy co 100 cm na głębokość 2-3 cm, w rzędzie zachowujemy odległość także 100 cm. Przed rozrośnięciem się rabarbaru w wolnych miejscach uprawiać można szpinak, kalarepę, sałaty. Plantacja wymaga odchwaszczania, szczególnie gdy rabarbar jest jeszcze młody i nie rozrośnięty. Wysokie plony ogonków liściowych można zapewnić dzięki odpowiednio częstemu podlewaniu. Najwyższe zapotrzebowanie rabarbaru na wodę przypada na czerwiec-sierpień. Tworzące się od maja pędy kwiatostanowe usuwamy, gdyż opóźniają wyrastanie nowych liści. Rabarbar jest odporny na niskie temperatury zimą, ale wskazane jest okryć go na jesieni słomiastym obornikiem lub liśćmi. W marcu okrywę można zdjąć i zastąpić ją osłoną z folii. Pozwoli to uzyskać wcześniejsze plony. Zbiór ogonków liściowych rozpoczynamy dopiero w drugim roku uprawy. Ogonków liściowych nie ścinamy, lecz wyłamujemy je przy podstawie. Zbierać je można co kilka dni, gdy osiągną długość powyżej 20 cm. Aby pozwolić roślinie zgromadzić odpowiednią ilość substancji pokarmowych w korzeniu spichrzowym i zbytnio jej nie osłabić można zbierać nie więcej niż 1/3 liści. Plantację użytkuje się od maja do lipca. Zbiorów nie należy zbytnio przedłużać, gdyż negatywnie wpłynie to na plony w roku następnym. W zimie rabarbar można pędzić, uzyskując długie i delikatne ogonki. W tym celu karpy wykopujemy z ziemi i dzielimy tak samo jak podczas przygotowanie sadzonek do uprawy w gruncie. Sadzonki umieszcza się w skrzyniach wypełnionych wilgotnym torfem i pozostawia w piwnicy. Piwnica powinna być pozbawiona dostępu światła, jeśli tak nie jest , skrzynki należy dodatkowo okryć materiałem blokującym dostęp światła. Z rośliny pędzonej można zebrać wszystkie wyrośnięte liście, ponieważ uprawa zostanie zlikwidowana na wiosnę, a karpy wyrzucone. SzparagNajlepiej rośnie na glebach żyznych, przepuszczalnych i umiarkowanie wilgotnych. Gleby zbyt zawilgocone sprzyjają pojawianiu się chorób grzybowych i mogą powodować gnicie zasadzonej karpy. Przed rozpoczęciem uprawy zaleca się głębokie przekopanie gleby.Dla szparagów wybiera się miejsce nasłonecznione oraz osłonięte przed wiatrem, ponieważ silniejsze podmuchy powodują wyłamywanie pędów. ¬le rośnie na glebach ciężkich, zimnych, o zbyt wysokim poziomie wód gruntowych. Wymaga pH 6,0-7,5. Szparag jest rośliną wieloletnią, zimującą w gruncie. Nie powinien być uprawiany na terenach zagrożonych wiosennymi przymrozkami. Rośliny dobrze plonują przez 15-17 lat i nie podlegają zmianowaniu. Jesienią poprzedzającą rozpoczęcie uprawy szparagów glebę nawozi się obornikiem w dawce 60 kg/10 m2 (lub 100 kg kompostu), a następnie głęboko przekopuje. Jesienią przeprowadza się nawożenie fosforem -- w dawce 150 g, oraz potasem -- w dawce 250g. Azotem nawozimy szparagi pogłównie, pierwsza dawka wynosi 60 g i podajemy ją na początku lipca, zabieg powtarzamy w sierpniu. Nawożenie fosforem , potasem i azotem powtarzamy co roku. Dawki nawozów podane w przypadku stosowania saletry amonowej, superfosfatu potrójnego i soli potasowej 60%. W przypadku użycia innego nawozu dawka powinna być przeliczona. Co 3 lata, jesienią, należy ponownie przeprowadzić nawożenie organiczne stosując je międzyrzędowo. Dodatkowo, co roku kontrolujemy pH gleby i w przypadku obniżenia się poniżej 6 nawozimy plantację wapnem (węglan wapna), zabieg można przeprowadzić razem z podaniem obornika. Do gruntu sadzi się karpy, które można albo kupić, albo wyhodować z nasion samodzielnie (trwa to rok). Uprawę karp rozpoczynamy od wysiania na początku kwietnia nasion na rozsadniku, które dla przyspieszenia wschodów można przed siewem umieścić na kilka dni w wodzie o temperaturze do 30°C. Po wschodach plantację przerywamy pozostawiając odległość 8-10 cm między poszczególnymi roślinami. Po przerywce glebę można zasilić roztworem wodnym nawozu wieloskładnikowego lub saletrą azotową w dawce 150 g/10 m2. Jesienią obcina się zaschniętą górną część pędu, a rozsadnik przykrywa na zimę liśćmi lub słomiastym obornikiem. Karpy są gotowe do wysadzenia wiosną. W marcu-kwietniu wykopujemy je widłami szerokozębnymi z rozsadnika i sortujemy. Karpy wybrane jako materiał sadzeniakowy, powinny ważyć co najmniej 35 g, mieć więcej niż 15 długich korzeni i kilka dużych pąków. Są dwie metody uprawy szparagów, które znacznie różnią się pracochłonnością. Prostsza i wymagająca mniej zabiegów jest uprawa na szparagi zielone, natomiast bardziej pracochłonna jest uprawa na szparagi bielone.W obu przypadkach przed rozpoczęciem przygotowania bruzd, glebę nawozi się obornikiem i głęboko przekopuje. Uprawa na szparagi zielone Jesienią poprzedzającą sadzenie karp, wykopuje się rów szerokości 40 cm i głębokości 25 cm. Między poszczególnymi rowami zachowujemy odległość 125 cm. Wydobytą ziemię odkładamy po obu stronach rowu, a następnie na jego dnie usypujemy kopczyki w odstępach 30-40 cm. Do kopczyków najlepiej jest użyć gleby zmieszanej z kompostem lub obornikiem. Kopczyk powinien mieć taką wysokość, aby po ustawieniu na nim karpy, znalazła się ona 15 cm pod powierzchnią gruntu w przypadku gleby lekkiej, lub 10 cm pod powierzchnią w przypadku gleb ciężkich. Korzenie sadzonej karpy rozkładamy równomiernie wokół usypanego kopczyka i kierujemy je w dół. Każda z karp ma obok obumarłego pędu wgłębienie. Aby rosnące pędy szparagów wyrastał mniej więcej w tym samym miejscu bruzdy, sadzimy je tak, aby wgłębienia wszystkich karp zwrócone były w tym samym kierunku. Po ułożeniu karp na kopczykach przykrywamy je glebą, wyrównujemy powierzchnię plantacji i podlewamy. Uprawa na szparagi bielone Wymaga więcej zabiegów agrotechnicznych, szczególnie podczas zbioru pędów. Podobnie jak w poprzedniej metodzie, kopiemy rów, ale sięgający na głębokość 30 cm, między poszczególnymi rowami zachowujemy odległość 150 cm. Podobnie usypujemy kopczyki, ale po ułożeniu na nich karp wierzchołek pąka szczytowego powinien znaleźć się 20 cm poniżej powierzchni gruntu. Następnie rowy zasypujemy, wyrównujemy powierzchnię plantacji i podlewamy. Nieco karp powinniśmy zachować. Wiosną przyszłego roku kontrolujemy plantację i w przypadku pojawienia się pustych miejsc dosadzamy tam pozostawione karpy. W pierwszym i drugim roku plantacji nie użytkujemy. Należy ją odchwaszczać, spulchniać i przeprowadzać nawożenie. Jesienią usuwamy zasychające pędy. Nie wolno ich dodawać do kompostu, gdyż często są porażone przez grzyby lub szkodniki -- spalamy je. W międzyrzędach można prowadzić uprawę śródplonów -- na przykład fasoli karłowatej, która dodatkowo wzbogaci glebę w łatwo przyswajalny azot. W trzecim roku można rozpocząć użytkowanie plantacji. W przypadku uprawy szparagów zielonych zbiory przeprowadzamy sukcesywnie, gdy pędy osiągną długość 15-20 cm. ¦cina się je ostrym nożem nieco pod powierzchnią ziemi. Wycinanie rosnących pędów powoduje wyczerpywanie się substancji pokarmowej zgromadzonej w korzeniach spichrzowych -- dlatego w pierwszym roku zbiory należy zakończyć nieco wcześniej niż w latach następnych, powinna to być pierwsza połowa czerwca. W kolejnych latach uprawy zbiory można przedłużyć do końca czerwca. Po zakończeniu użytkowania, plantację nawozi się. Następnie zabieg powtarzamy w drugiej połowie lipca i sierpnia. Wkrótce po zbiorach roślina wypuści zielony pęd zwany gałęziakiem i rozpocznie gromadzenie substancji odżywczych. Ponieważ gałęziaki są dość cienkie i delikatne, można podtrzymać je palikami złączonymi sznurkiem. W latach suchych korzystny wpływ na roślinę ma podlewanie. Dotyczy to szczególnie lipca i pierwszej połowy sierpnia. Na jesieni wycina się schnące pędy i spala. Uprawa szparagów bielonych wymaga dodatkowych zabiegów agrotechnicznych. Gdy wiosną na powierzchni gleby zaczynają ukazywać się wierzchołki pędów (początek kwietnia), na całej długości rzędu usypujemy wał. Dla ułatwienia jego wykonania, na końcu rzędów można wbić paliki i połączyć je sznurkiem. W pierwszym roku wał powinien mieć wysokość 20 cm i szerokości 50 cm, w następnych latach podnosi się go do wysokości 35 cm. Do budowy wału używa się ziemi z międzyrzędzi. Na zakończenie wał wyrównuje się deseczką lub grabiami i lekko uklepuje. Dodatkowe przykrycie czarną folią pozwoli przyspieszyć zbiory. Wał powinien być starannie odchwaszczany, aby móc obserwować czy dorastające pędy już go przebijają. Gdy zaczną one pokazywać się ponad wałem można rozpocząć zbiór. W miejscu wyrastającego pędu delikatnie rozgarniamy wał i obcinamy pęd 2-3 cm nad karpą. Następnie nagarniamy ziemię spowrotem na wał, wyrównujemy deseczką i lekko przyklepujemy. Podczas zabiegu należy uważać, aby nie uszkodzić młodych, dorastających pędów. Plantację kontrolujemy dwa razy dziennie i wycinamy dorastające pędy, ponieważ w miejscu kontaktu ze światłem będą one przybierać fioletową barwę. Po zakończeniu zbiorów szparagów bielonych (koniec czerwca) wały rozsypuje się, starając się nie uszkodzić pędów. Następnie postępuje się tak samo jak w przypadku uprawy szparagów zielonych. SzczawDobrze rośnie na glebach wilgotnych i niezbyt ciężkich, przepuszczalnych. Może być uprawiany w miejscu zacienionym.Jest rośliną wieloletnią, na jednym miejscu może być uprawiany przez 3-4 lata. Przed siewem powinno się glebę nawieźć obornikiem. Jesienią poprzedzającą rozpoczęcie uprawy szczawiu glebę powinno się nawieźć obornikiem lub kompostem w dawce 40 kg/10 m2. Wiosną przeprowadzamy nawożenie stosując: 250 g nawozu azotowego, oraz po 200 g fosforowego i potasowego. W czerwcu i sierpniu można dodatkowo nawieźć plantację pogłównie nawozem azotowym w ilości 70 g/10 m2. Dawki nawozów podane w przypadku stosowania saletry amonowej, superfosfatu potrójnego i soli potasowej 60%. W przypadku użycia innego nawozu dawka powinna być przeliczona. Szczaw można uprawiać z nasion lub z podziału kępek otrzymanych na przykład od zaprzyjaźnionego działkowcy. Nasiona wysiewa się do gruntu wiosną lub w sierpniu po zbiorze przedplonu (na przykład po wczesnych warzywach). Roślina uprawiana z siewu wiosennego zaczyna plonować po 8-12 tygodniach, plony z siewu jesiennego można zbierać w roku następnym. Nasiona wysiewa się w rzędy co 20 cm. Po wschodach rośliny przerywamy pozostawiając między nimi odległość 10-12 cm. Plantację należy systematycznie odchwaszczać. Gdy pokażą się pędy kwiatostanowe usuwamy je, ponieważ wpływają niekorzystnie na wyrastanie młodych liści. Liście zbiera się w miarę dorastania, odrywając je u podstawy. Na dobrej glebie szczaw można użytkować przez 4 lata.
|